ΠΑΡΑΜΥΘΙ

Έχτισε το σπιτάκι του, 

τα θεμέλιά του, 

τις πέτρες του, 

τους τοίχους του,

τη στέγη του, 

το τζάκι του και τον καπνό, 

τη θέα του απ’ το παραθύρι. 

Έφτιαξε τον κήπο του, 

το φράχτη του, 

το θυμάρι του, 

το σκουλήκι του, 

τη βραδινή δροσιά του. 

Ξεχέρσωσε 

ένα κομμάτι ουρανό πάνω απ’ το κεφάλι του. 

Και τύλιξε τον κήπο μες στον ουρανό 

το σπίτι μες στον κήπο 

κι όλα μαζί σ’ ένα μαντίλι 

και βγήκε μόνος 

σαν αρκτική αλεπού 

στην παγερή 

ατέλειωτη 

βροχή 

μέσα στον κόσμο. 

                              μετάφραση Σπύρος Τσακνιάς

Ο ΜΑΓΟΣ ΤΣΙΤΟ

Για να διασκεδάσει την Αυτού Μεγαλειότητα τον Βασιλέα θα κάνει το νερό 

          κρασί. 

Τους βατράχους υπηρέτες. Τα σκαθάρια δικαστικούς. Και θα βγάλει έναν 

          Υπουργό 

από έναν αρουραίο. Υποκλίνεται, και ξεπετιούνται μαργαρίτες 

          απ’ τ’ ακροδάχτυλά του. 

Κι ένα φλύαρο πουλί κάθεται στον ώμο του. 

Εκεί. 

Σκέψου κάτι άλλο, απαιτεί η Αυτού Μεγαλειότης ο Βασιλεύς. 

Σκέψου ένα μαύρο αστέρι. Και σκέφτεται ένα μαύρο αστέρι. 

Σκέψου στεγνό νερό. Και σκέφτεται στεγνό νερό. 

Σκέψου ένα ποτάμι δεμένο με αχυρένια σχοινιά. Και το σκέφτεται. 

Εκεί. 

Τότε σπεύδει ένας σπουδαστής και ζητά: Σκέψου ημίτονον άλφα μεγαλύτερο 

          απ’ το ένα. 

Κι ο Τσίτο χλωμιάζει και θλίβεται: Να τον συγχωρούνε πολύ. 

          Το ημίτονο είναι 

μεταξύ του συν ένα και του πλην ένα. Δε γίνεται τίποτα μ’ αυτό. 

Κι αφήνει τη μεγάλη βασιλική αυτοκρατορία, ήσυχα υφαίνει το δρόμο του 

μέσα απ’ το πλήθος των αυλικών, τραβάει για το σπίτι του σύντομα. 

                                                        μετάφραση Ηλίας Κυζηράκος

Η ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ

Το μνημείο των ηρώων μας

έγινε σωρός από πέτρες:

ο τελευταίος πεσών αυτού του πολέμου. 

Ο ουρανός πάνω απ’ αυτό το σημείο 

επουλώνεται, 

η ορχήστρα των χηνών 

ανακαλεί στη ζωή το τραυματισμένο γρασίδι. 

Όμως μέσα στη γη ένα ποντίκι 

λέει σ’ ένα άλλο 

ετοιμόγεννο: 

όχι εδώ, κάνε λίγο πιο πέρα. 

                                                     μετάφραση Βασίλης Καραβίτης

Τα ποιήματα του Μ.Χ. αντλήθηκαν από το βιβλίο 

Μαρία Λαϊνά, Ξένη ποίηση του 20ου αιώνα, εκδ. ΛΩΤΟΣ